Autyzm dziecięcy jest całościowym zaburzeniem rozwoju sklasyfikowanym i opisanym w obowiązującej obecnie Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 (ang. International Classification of Diseases) pod oznaczeniem kodowym F84.0.

 

Proces diagnozy nozologicznej (klinicznej) służy ocenie występowania lub niewystępowania objawów zaburzeń ze spektrum autyzmu(uznanych za kryteria dla rozpoznania autyzmu) lub innych całościowych zaburzeń rozwoju. Całościowe zaburzenia rozwoju, dotyczą wszystkich sfer rozwoju osoby badanej,  jak również całego jej życia, dlatego nie można oceniać kryteriów diagnostycznych wyłącznie przez pryzmat obecnego funkcjonowania badanego. Niezbędne jest zebranie materiału, opisującego dotychczasowy przebieg rozwoju  w poszczególnych sferach. Diagnozuje się zarówno dzieci jak i młodzież oraz osoby dorosłe, gdyż z całościowych zaburzeń rozwoju nie wyrasta się wraz z wiekiem.

 

 

Diagnozę nozologiczną przeprowadza zespół diagnostyczny w składzie:

 

• Ewa Szczecińska - lekarz psychiatra;

• Jonasz Wethacz - psycholog;

• Agnieszka Marchewka - pedagog specjalny, terapeuta integracji sensorycznej;

• Małgorzata Dziwulska - pedagog, logopeda.

 

 

Diagnoza nozologiczna przeprowadzana jest według następującej procedury diagnostycznej:

 

 

1.Zebranie szerokiego wywiadu. Podczas wywiadu zespół ustala jak przebiegał rozwój dziecka w okresie poprzedzającym moment diagnozowania oraz czym charakteryzuje się obecnie (w tym: rozwój fizyczny, rozwój poznawczy, rozwój komunikacji i zabawy oraz relacji społecznych). Wywiad kliniczny ma charakter ustrukturalizowanej rozmowy i zwykle przeprowadzany jest pod nieobecność dziecka.

 

 

2.Analiza dokumentacji. Na tym etapie zespół diagnostyczny analizuje dokumentację badanego, dostarczoną przez rodziców (w tym: dokumenty o charakterze medycznym, pedagogicznym oraz psychologicznym).

 

 

3.Analiza materiałów video. W trakcie analizy materiału filmowego zwraca się przede wszystkim uwagę na: specyfikę funkcjonowania osoby badanej w warunkach domowych, relacje z innymi dziećmi (w tym z rodzeństwem), zabawę w warunkach domowych oraz umiejętności samoobsługowe.

 

 

4.Obserwacja kliniczna. Obserwacja jest kompleksowym badaniem dziecka, prowadzonym przez zespół diagnostyczny, w składzie: lekarz psychiatra, pedagog, psycholog oraz logopeda (specjaliści w dziedzinie ASD). Badanie obejmuje obserwację swobodną oraz kierowaną (z rodzicami, bez rodziców, z terapeutą, bez terapeuty – przez lustro weneckie). Podczas obserwacji przeprowadzane są próby pod kątem kryteriów diagnostycznych. W zależności od indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka badanie to przeprowadza się w czasie jednej lub dwóch krótszych wizyt.

 

 

5.Podsumowanie danych. Na tym etapie zespół analizuje informacje zebrane podczas wywiadu, obserwacji, analizy dokumentów oraz nagrań video oraz porównuje je z kryteriami diagnostycznymi ICD-10. Następnie zostaje opracowana pisemna opinia, zawierająca uzasadnienie diagnozy, ze szczegółowym opisem poszczególnych objawów kryterialnych, występujących bądź niewystępujących u osoby badanej.

 

 

6.Przekazanie diagnozy rodzicom. Diagnoza oraz jej uzasadnienie jest przekazywana ustnie. Rodzic otrzymuje zaświadczenie lekarskie, szczegółową opinię, a także informacje dotyczące możliwości dalszego postępowania terapeutycznego. Jeśli zajdzie taka potrzeba, rodzic zostaje poinformowany o konieczności wykonania innych specjalistycznych badań. Centrum zapewnia również możliwość skorzystania przez rodzinę ze wsparcia psychologicznego natychmiast po przekazaniu diagnozy