Nasze zmysły są w stałej gotowości do odbioru wrażeń. Mózg zalewany jest docierającymi z nich tysiącami informacji, które muszą być odpowiednio rozpoznane, zinterpretowane, powiązane i ułożone tak, by mogły być wykorzystane w działaniu. Dokonuje się to poprzez proces nazwany Integracją Sensoryczną.

 

Zdolność do organizowania informacji płynących ze zmysłów jest u wielu dzieci zakłócona. Rezultatem tego są: opóźnienia w zakresie rozwoju ruchowego, trudne zachowania, problemy z koncentracją, problemy szkolne. Te dysfunkcje mogą być obserwowane u dzieci z autyzmem, zespołem ADHD, upośledzeniem umysłowym. Spotykamy je również u dzieci, które wyglądają na prawidłowo rozwinięte jednak mają trudności  z czytaniem czy pisaniem, mają problemy z uwagą, są pobudliwe, płaczliwe. Dotyczy to też dzieci, u których mowa pojawia się z opóźnieniami w stosunku do rówieśników, które są niezgrabne ruchowo lub nadruchliwe i nieuważne. Dysfunkcje integracji sensorycznej mogą być obserwowane i zdiagnozowane już u niemowląt i małych 2-3 letnich dzieci /patrz lista objawów poniżej/.

 

Niestety nie wyrasta się z zaburzeń integracji sensorycznej. Pomocna jest wczesna terapia zapobiegająca późniejszym stresom w kontaktach w domu , na podwórku i w szkole. Terapia ułatwia rozwijać prawidłowe postrzeganie otaczającej rzeczywistości i nawiązywać właściwe kontakty, ograniczyć ruchliwość i poprawić koncentrację.

 

Wczesne rozpoznanie jest podstawowe dla efektywności programu terapeutycznego. Najlepiej,  jeśli problemy dziecka są rozpoznane jeszcze przed pójściem do szkoły. Pierwszym krokiem po zauważeniu problemów jest przeprowadzenie badań przez certyfikowanego terapeutę integracji sensorycznej. Polegają one na klinicznej obserwacji. Do diagnozy stosuje się specjalne Testy Integracji Sensorycznej, a wyniki badania zawierane są w dokładnym orzeczeniu. Odpowiednia interpretacja wyników badań jest podstawą do zaplanowania właściwej terapii. Potrzeby każdego dziecka są inne i program terapii musi być dostosowany indywidualnie - zgodnie z wynikami badań.

 

Po zdiagnozowaniu dziecko rozpoczyna terapię integracji sensorycznej. Terapia ta nie jest obojętna dla zdrowia dziecka . Należy więc unikać przypadkowych terapeutów bez doświadczenia po kursach prowadzonych przez niedoświadczonych instruktorów. Najlepiej korzystać z usług terapeutów członków Polskiego Stowarzyszenia Terapeutów Integracji Sensorycznej. Ma ono najlepiej przygotowanych instruktorów o najdłuższym stażu terapeutycznym i instruktorskim. Instruktorzy tego Stowarzyszenia kształcą terapeutów najdłużej w Polsce bo już od 1997r.  W terapii wykorzystuje się wiele ćwiczeń opracowanych przez J. Ayres,  ale również przez innych terapeutów. Stymulacja dostarczana dziecku podczas terapii poprawia jego zdolności do odpowiedniej interpretacji otrzymywanych informacji zmysłowych i właściwych odpowiedzi na bodźce zmysłowe.

 

Metoda/terapia SI (Sensory Integration) polega na synchronizacji wszystkich układów zmysłowych: układu wzrokowego, słuchowego, czuciowego oraz przedsionkowego "zmysłu równowagi". Integracja zmysłów uwidacznia się w lepszym funkcjonowaniu dziecka w różnych zakresach: zdrowotnym, fizycznym /ruchowym/, emocjonalnym, edukacyjnym, społecznym i innych. Należy przy tym pamiętać, że im wcześniej rozpoczęta terapia, tym większe szanse na usprawnienie funkcjonowania dziecka.